Mutlu bir
son için direten kalbin önünü kesiyor akıl,
sonlanmanın
mut’u yoktur bilmez misin, diyor.
Sürdükçe güçlenen;
yani ki tutku, sessizce gülümsüyor ikisini izlerken.
Olan hikâyeye
oluyor. Genişleyip, biraz senin çokça benim, evrenimize yayılıyor…
Mey
