22 Şubat 2017 Çarşamba

Kozasında Söz...

Utangaçtı besbelli.
Kelebek hafifliği alacak. Şimdi tırtıl hepten.
Kondu mu yerleşti mi, bilmem.
Boğazımda boğum, öylece.
Bir düşü örer,
gerçekliği söker. Sökülmüşün örgü tuttuğu nerede görülmüş, diye sızlanır bazen.
Sonra bir inat, sızısını ekler
ördüğüne de söktüğüne de. Gülümser derken. Endişe etme, der. Sökebilen örebilir de. Peki, derim gözlerime inen uykunun mahmurluğunu katıp gülüşüme. Peki. Peki. Peki.
O, siper alınmış - yalandan -  gevezeliğimin saçlarını okşarken;
ben, derince, uyurum...


Mey





17 Şubat 2017 Cuma

Açıklık...

                                                 " açıklık kendini yok ediyor."

Sen içermeyen düşüncenin
dingininde,
ben'siz bir cevap yürüyor usulca.
Anlıyorum.
Anlıyor ve hak veriyorum.
Olmayışımıza.


Mey