Biri nesne
diğeri bilinçli varlık işte, bunda anlamayacak ne var, diye çıkışıyor. Bana böyle
çıkışmasının içime saldığı neşe hastalıklı, biliyorum.
Sinirlenmek yok
ama Benedictus’cum, diyorum. Anlamaya çalışıyorum
işte. Kendinde şeyler vardır bir de kendisi için şeyler vardır.
Tastamam öyle,
diyor. Sırf yüzündeki sabırsızlığın
sevimliliği için anlamaktan vazgeçebilirim.
Peki diyorum,
bu kendisi için şeylerden biri durmaksızın kendisi için başka bir şey hakkında
hayal kuruyorsa, o zaman ne olur?
Şaşkın bakıyor
önce, ardından çabuk çabuk söyleniyor: ne olacak canım, kendisi üzerine şeyler
olur. İkisi de…
Mey
