Kalkıp
gitmeliyim, diyorum, yoksa daha kaç kez ölebilirim, bunu kestirmemin artık
imkanı yok. Bu sese bir merdiven dayayıp tırmandığım günleri hatırlıyorum
mütemadiyen ve akşamın olmasını beklemeden denize döktüğün saçlarını. Kalkıp
gitmeliyim, diyorum, yoksa yeniden başlayacak müzik ve ahenksizliğimiz iyice
meydana çıkacak. Sonra ne sen ne ben kendi kurtuluşumuz için hiçbir yol
kalmadığına ikna olamayacağız. Sen bu sessizliklerin insanı değilsin,
diyeceksin diye çok korkuyorum; biliyorum ve bildiğim şeylerin beni konuşmaya
mecbur edeceğini de, yoksa ha bir kayadan yuvarlanmışım ha bir kuyuya düşmüşüm,
fark etmez. Sonuçta anlatmak isteyip de bile isteye durduğumu sen de biliyorsun
ve bildiklerinin seni mecbur etmeyişi en büyük talihin.
Kadir Yılmaz
David Plata