31 Mayıs 2014 Cumartesi

Hikayemin Hikayesi...

En güzel hikayem'e, Ada'ya...

Yüzün gülmüyor, şikayetine hak verdiğinden zorluyorsun. Gerilmiş ağzında zoraki bir yayılış.
Neden, diye soruyor. Dermanın yok ya, o iri gözlerdeki saflığa kıyamıyorsun.
Nasıl anlatsam?
Nasıl anlatılır?
Anlatmalı mı?
İçindeki griliği karartan bu kifayetsizliğin kaynağı kuruyup gitmedikçe... Söz'e dökülen kadar dökülemeyenin de bir ağrı oluşu ekleniyor bir işe yaramayan bilmeler hanesine.
O sıra çıkarıyor ardında bir yere gizlediği tuvali.
Bak, diyor gururla. Ben yaptım.
Bakıyorsun.
Bir daha.
Daha bakıyorsun.
zorlanmadan gülümsüyorsun en güzel hikayenin hikayesine...

Mey




                                               Ada Melekoğlu