“ A, hem A hem A – olmayan değildir.”
Mutlu aşk yoktur, diyen ardından tutup; bazı aşklar mutludur, diyebilir miydi, diye
sormasıyla başladı her şey.
Diyemez miydi, diye soruverdim ben de.
Diyemezdi, diyerek kestirip attı.
Neden diyemesin ki, karşılığıyla üsteledim. Bilmediğimden değildi
bu üsteleyiş. Kestirip atışlardan sıkılmaya başlamamdandı.
Bir yargının kendisi doğruysa çelişiği olan yargı mutlaka
yanlıştır, dedi. Ciddi ciddi açıklama yapması tüm kestirip atışları affetmeme
neden oldu yalnızca bir an için. Yine de kendime hâkim olmayacaktım.
Bu çelişmezlik ilkesi, dedim. Hayatı çekilmez kılıyor bence; neyse ki, şiir var, öykü var, düş gücü var.
Bağı kuramadım, dedi. Kaşları hafifçe çatılmıştı.
Düş gücü ile beslenen şiir, öykü çelişmezliği takmaz, diye
yapıştırdım. Bu sayede sıkıntıdan ölmüyoruz.
Kurgulanmış söz çelişkiyi kaldırabilir ama hayat, dedi sakince.
Değil, diye kabul etmek zorunda kaldım. Değildi…
Mey
Paolo Maselli
