Hızlı adımlarla
yürüyordu, bu düşüncelerini düzene koymasını sağlıyordu. Yarın gazeteye
yetiştirmesi gereken konuyu henüz bulamamıştı.
Sağ tarafındaki vitrin
camından kendisini gördüğünde adımlarının yönünü değiştirerek, berbere doğru
yola koyuldu. Traş olmalıydı.
Ses duymadı, acı duymadı
yere yığıldığında. Tek ayağını karnına doğru çekebildi sadece, elini karın
boşluğuna değdirdiğinde bir sıcaklık hissetti.
Kırmızı gölgesine bakarak
gülümsedi. ‘’Yarın gazeteler beni yazacak’’ diye mırıldandı.
Seçkin Aydın Kınacı
