21 Ağustos 2013 Çarşamba

Yarım: Diyalog ya da Monolog...

Düşüncesin, dedi ilk konuşan. Beriki susuyordu. Devam etti sesi olan: düşüncesin... Bir düşünceden ibaretsin. Gerçek değilsin. Zihnimde dolanıp duran bir yanı iyi, diğer yanı kötü bir fikirsin.

Susan susuyordu öylece. Durup, susuyordu ya da susup duruyordu. Düşünüyordu bir yandan da besbelli. Bir düşünce olmanın anlamını belki. Belki de anlamsızlığını... Hareketlendi sonra, gideyazacaktı ki, zihni yakın komşusu Wittgenstein, düştü aklına. Cevap ardından geldi:

Bir düşünce isem,

Dil’im olup

Örtsene üstümü...

Kendine sakladı cevabı. Düşünceler konuşamaz ki, diye düşünüyordu aynı anda da. Durmaya, durup susmaya devam etti. Tek fark,  belli belirsiz gülümsüyor olmasıydı.

Belirsiz gülüşü fark etmeyen beriki, hafif öfkeli, “söylediklerimi anlıyor musun?” diye sordu. Öteki kendinden memnun durmaya devam etti.


 Mey

                                                              Raphael Guarino