Sus!
Hesap edilmemiş " sus ", şaşırttı onu.
Sustu.
Seni arasınlar diye yolladığım rüzgarlardan haber yok, deyince beriki;
ilk konuşan ağzından dökülmeye hevesli sözü yuttu bu kez de.
Buradayım, dedi neden sonra.
Sus!
Yine.
Çaresiz sessiz kaldı.
Rastlaşmış olmalısınız, dedi kendisine kimsenin " sus " diye çıkışmadığı. Yine da rahat değildi konuşurken.
Adam ses vermedi bu kez.
Çok rüzgarlar geçmişti;
çok daha fazla rüzgar onun içinden geçmişti. Birazını taşımıştı onca ağırlığa karşın, yanında getirmişti karşısındaki sevindirmeye.
Tanımadılar demek seni, dedi diğeri. İhtimali mantıklı bulmuş gibiydi.
Adamın içinden yükselen kızgınlığı, sinesinde taşıdığı rüzgarlar soğutuverdi neyse ki.
Normal, dedi beriki yine. Tanımamaları çok normal.
Nedenmiş, diye sordu adam.
Karıştırmışlardır, cevabını alınca soru büyüdü zihninde.
Üsteledi: Nasıl yani?
Tanınmaz haldesin, dedi sakin bir sesle. Ben de " seni artık korkunç karıştırıyorum. "
Sus!
bu kez adamdandı " sus" emri. İçinde uğuldayan rüzgarların sesi işitilmesin için, usulca uzaklaştı oradan.
Diğeri hala meraktaydı. Rüzgarlarını...
Mey
* İlhan Berk dizesi. Kızartabilir...
