Sihirli
aynamın son birkaç gündür giderek kararan yüzeyi artık dikkatten kaçması
olanaksız hale gelince sordum: Gün gün kararıyorsun, neyin var?
Aşkın kapitalizmle
ilgisi canımı sıkıyor, dedi. Güldüm. Aşk ve kapitalizm mi?
Anlamadım,
der gibi baktım. Hiç anlamazsın zaten, dercesine karşılık verdi o da.
Dayanamayan ben
olacaktım. Dayanamadım. Nasıl yani, dedim.
Aşk varken
insan kapitalizmin sonunu asla getiremeyecek, dedi üzgün bir sesle.
Yine aynı
bakış bende ve yine aynı bakış onda: Anlamadım. Hiç anlamazsın zaten!
Dışarıda onca
evsiz varken, aşk içinde kimsenin yaşamadığı boş bir ev değil mi, diye sorar
gibi yaptı. Aslında bir tespitti elbette. Ondan işte kapitalizm asla bitmeyecek!
Kahkahamı güçlükle
bastırarak, sen Baudelaire mi okuyorsun, diye sordum.
Tersçe baktı.
Her şeyi biliyorsun, değil mi dedi.
Biliyorum,
dedim. Haklı olabileceğini söyleyecek gibi olduysam da vazgeçtim. Böyle şeylere
takılması hoşuma gidiyordu…
Mey
Marta Orlowska
