İzleyici olmayı
seçmek de aşk’a dahil, dedi.
Nasıl yani,
sorusu kaçınılmazdı. Gülümsedi. Biraz hüzünle gülümsedi ve dedi ki;
Tren rayları
gibi. Biri gider, diğeri onu izler.
Düşündüm. Haklı
gibiydi.
Haklı olabilirsin,
dedim. Ama şu da var ki, izlenen de dikkatli bir izleyici olabilir.
Bunun üzerine
ne denebilir ki, düşüncesiyle arkama yaslandım. Rahatlamıştım.
Belki de
raylardaki makaslar sırf bunun içindir, dediğini işitinceye kadar kendimden
memnundum. Ama o cümle kurulmuştu. Bana rahat yoktu...
Hakan İşcen
- Mey
Elmer Batters
