Ceren ve hikaye'sine...
Uyan, dedim. Günlerdir uyuyordu. Uyanmadı. Sesimi yükselttim bir parça daha ve bir dokunuş ekledim yanına. Uyan. Temasımla ayılır gibi oldu. Gözlerini hafifçe açtı. Tanımamış gibiydi bakışı. Birkaç göz kırpışı. Anlamsız, uyku mahmuru bakışlar. Sordu: niye? Ardından gözler başka çaresi yokmuş gibi kapandı.
Uyan, dedim. Günlerdir uyuyordu. Uyanmadı. Sesimi yükselttim bir parça daha ve bir dokunuş ekledim yanına. Uyan. Temasımla ayılır gibi oldu. Gözlerini hafifçe açtı. Tanımamış gibiydi bakışı. Birkaç göz kırpışı. Anlamsız, uyku mahmuru bakışlar. Sordu: niye? Ardından gözler başka çaresi yokmuş gibi kapandı.
Konuş,
dedim. Ağzını açmıyordu nicedir. Mutlak bir sessizlik her şeyin üstünü örtermiş
gibi inatla susuyordu. Söz, dedim. Devadır. Sözle açtığımız yaraları yine sözle
otarız. İçimizin derinine bıraktığımız sırları sözle saklarız. Konuş. Israrımı anlıyor
ama affetmeye yanaşmıyordu. Dedi: kandırmışlar seni, söz hiçbir şeye yaramaz. Dudakları
kenetlendi.
Yaşa, dedim.
Uzun zamandır yaşamsal olandan elini eteğini çekmiş gibiydi. Kış tamam, dedim. Ama
arkası bahardır, sokaklar, özlediğin kuşlar, sevdiğin dizeleri anımsatan günler
yakın. Ayağa kalk. Bir gülüş yüzünde. Umursamaz değil düpedüz umarsız bir
gülüş. Sordu: neye yarar? Soluğunu usulca bıraktı.
Öğren,
dedim. Bildiğini düşündüğün, inandığın, yaşamana referans aldığın her şeyi unut
ve sil baştan öğren. Boyun eğmemeyi öğren önce, dedim. Uykuya, sessizliğe ve
yaşamadan alıkoyan diğer tüm şeylere. Başını salladı olmaz der gibi: yorgunum.
Elini uzat,
dedim. Sana öğreteceğim. Kıpırdandı şöyle bir. Gözlerinde soru dolu bir bakış,
konuşmaya mecali yok gibi. Yerine söyledim, nihayetinde anlar diye:
Fotoğraf
çektirmek için yan yana getirilmiş iki nesne değiliz biz
güvercin
curnatasında yan yana akan iki güverciniz.
Mesafeler birleştirdi bizi bir de sözler,
razı olma hiçbir sessizliğe.
Biliyorsun seni seviyorum.
Pencereden
bakmayı
öğreteceğim
sana... *
Dinledi. Düşündü.
İnandı gibi. Zamanı hissetmeyi engelleyen susuş uzadıkça uzadı. Sabırla bekledim.
Derken elini uzattı. Tuttum o eli önce, ardından ağzıma götürüp öptüm. Sonunda çekip
götürdüm, pencereden bakmayı birlikte öğreneceğimiz o yere. Acele etmeden
yürüdü benimle. Böylece aktık, yan yana…
Mey
* Cemal Süreya. Anısına sevgiyle...