Özne kendi dışında etkindir.
Kant
Gerçekte çıkamıyoruz
kendimizden, dedim. Gücümüz ‘kendi’ denilen alanın dışında bir işe yarıyor. Her
insan içine çöreklenmiş bir ‘kendi’nin ataletinden çekiyor ne çekiyorsa.
İnsanın ‘kendisi
için varlık’ olmaklığından şikâyet ediyorsun, diye itiraz ediyor.
Yanılıyorsun,
diyorum. İnsan dışındaki evrene ‘kendisi için’; içindeki evrende ‘kendinde
varlık’. Dış’ını değiştirdikçe iç’ini dönüştürebileceği sanısı canımıza okuyor
her birimizin.
Senin asıl
derdin ne, diye soruyor gülerek. Saklanmanın manasız olduğunu bilerek ben de
sırıtıyorum elimde olmadan.
Birisini özlüyorum
Bededictus’cum, diyorum. Özlemeyi hiç istemediğim birini.
Beni bu
işlere karıştırma, diye çıkışıyor elindeki kitaba başını gömerken. Hiddetinin sahteliğinden
emin, okuduğu sayfaya ortak oluyorum başımı başına dayayarak. İkimiz birden
gülümsüyoruz…
Mey
Henry Horenstein
