Duyuyor. Bunda sorun yok. İşittiğini, şarkının zihninin
gerisinde ince ince aktığı biliniyor.
Ama bilinmiyor diğer yandan:
Şarkıyı seviyor mu, kızıyor mu varlığına; kulak mı tıkıyor,
seviniyor olabilir mi mesela işitebildiğine,
Olmaz olsun mu, diyor yoksa en çaresiz anlarda; onun,
şarkını yani kalbinde tınlamasına sırt mı çeviriyor yoksa o tınlama olmasa kalbinin
eksik kalacağını düşündüğü oluyor mu acaba? Unutmak istediği oluyor mu şarkıyı imkânsızın
sesini taşıdığı için iç evine yoksa varoluşuna yapışmış o şarkının oluşuna şükretmek
mi tek yapabildiği?
Duyuyor. Bunda sorun yok.
Duymuyorsa da sorun yok, diyor şarkı. Şarkı onundur. İster dinler ister düşler…
Mey
Rudolf Bonvie
