Dün ay yükselirken, güneş doğurmak istermiş gibi geldi bana:
öylesine geniş ve gebe dururdu ufukta...
Ama gebeliği yalancı bir gebelikti; ben aydaki erkeğe
inanırım da, aydaki kadına inanmam...
Doğrusu, onda pek erkeklikte yoktur ya, bu utangaç gece
cümbüşünde... Evet, damlar üzerinde tedirgin bir vicdanla gezinir o...
Şehvet düşkünüdür, kıskançtır aydaki o kesiş; yeryüzüne
şehvet duyar o, ve sevenlerin bütün sevinçlerine...
Hayır, sevmem damlarda sürten bu kediyi!... Tiksinirim yarı
kapalı pencerelere sokulan her şeyden!...
Yıldız halılar üzere yürür o, sessiz ve sofu: -ama ben usul
basan, mahmuz şakırdatmayan insan ayaklarını sevmem...
Her dürüst adım ses verir; oysa kedi toprak üzerinde uğrun
uğrun gider... Bak, kedi gibi geliyor ay, dürüstlükten uzak...
Şu benzetmeceyi sunarım size, ey duygulu, iki yüzlü kişiler,
ey "duru algılayanlar"!... Ben size şehvet düşkünleri derim!...
Yeryüzünü ve yersel olanı sizde seversiniz: iyi anladım sizi!...
-ama sevginizde utanç var, tedirgin bir vicdan var, -ay gibisiniz!...
Yeryüzünü hor görmeye kandırılmış ruhunuz; ama
bağırsaklarınız kandırılmamış: bunlar en güçlü yerleriniz sizin!...
Ve ruhunuz, bağırsaklarınızın buyruğuna girmekten utanç
duyuyor şimdi; utancını gizlemek için de, sinsi ve yalancı yollara sapıyor...
"bence en ulu şey" -der yalancı ruhunuz kendi
kendine..._"hayata istek duymadan bakmaktır, köpek gibi, dilini sarkıtarak
bakmak değil..."
Bakmakla mutlu olmak : ölü bir istemle, bencilliğin
pençesinden ve açgözlülüğünden uzak, _tepeden tırnağa soğuk ve külrengi, ama
esrimiş ay gözleriyle bakmak!...
Bence en sevimli şey "_baştan çıkmış olan böyle baştan
çıkarır kendini..." yeryüzünü ayın sevmesi gibi sevmektir... Yeryüzünün
güzelliğine ancak gözlerle dokunmaktır...
"ve bence şudur bütün nesnelerin lekesiz algılanması:
nesnelerden bir şey istememek, onların önüne bin gözlü bir ayna gibi
uzanabilmek..."
Ey duygulu, iki yüzlü kişiler, ey şehvet düşkünleri!...
Sizin isteğinizde suçsuzluk eksik: bu yüzden kara çalarsınız her isteğe!...
Gerçek, siz, yaratanlar, doğurganlar ve oluştan sevinç
duyanlar gibi sevmezsiniz yeryüzünü!...
Suçsuzluk nerededir?... Doğurma isteminin olduğu yerde... Ve
bence en duru istem, kendinden öte yaratmak isteyende bulunur...
Güzellik nerededir?... Bütün istemimle, istemem gereken
yerde: görüntü, salt görüntü olarak kalmasın diye sevmek ve yok olmak istediğim
yerde...
Sevmek ve yok olmak : bunlar ta baştan beri uyarlar
birbirine... Sevme istemi : bu ölmeyi de istemektir... Böyle derim size
ödlekler!...
Oysa sizin o iğdiş göz süzmeniz, "dalınç" adını
almak istiyor şimdi!... Ödlek gözlerin kendisine dokunmasına ses çıkarmayan şeye
de "güzel" denecek!... Ah, soylu adları kirletenler sizi!...
İşte üstünüzdeki ilenç, ey temiz kişiler, ey arı duru algılayanlar:
hiç bir zaman doğuramayacaksınız, ufukta geniş ve gebe dursanız da!...
Gerçek, ağzınızı soylu sözlerle doldurursunuz: yani
yüreğinizin taştığına mı inanalım, yalancılar?...
Ama benim sözlerim küçük, hor görülesi, çarpık sözlerdir:
yemek masanızdan düşenleri seve seve toplarım ben...
Ama ben onlarla daha gerçeği söyleyebilirim iki
yüzlülere!... Evet, kılçıklarım, kabuklarım ve dikenli yapraklarım, -
gıdıklayacak burunlarını iki yüzlülerin!...
Sizin ve sofranızın çevresinde hep kötü bir hava vardır:
şehvetli düşünceleriniz, yalanlarınızla sırlarınız bu havanın içindedir
çünkü!...
Kendinize inanmaya kalkışın yalnız, _kendinize, bir de bağırsaklarınıza!...
Kendine inanmayan hep yalan söyler...
Siz bir tanrının maskesini takmışsınız, ey "arı duru
kişiler" : bir tanrı maskesinin altına çöreklenmiş iğrenç yılanınız...
Gerçek, siz aldatırsınız, ey "dalgın kişiler"!...
Bir zamanlar zerdüşt bile sizin tanrısal derilerinize aldanmış, onların içini
dolduran yılan kangallarını sezememişti...
Bir zamanlar, oyunlarınızda bir tanrı gönlünü oynar
gördüğümü sanırdım, ey duru algılayanlar!... Sizin sanatlarınızdan üstün sanat
yok sanırdım...
Yılan pisliğini ve kötü kokuyu, uzaklık gizlerdi benden:
ortalıkta bir kertenkele kurnazlığı şehvetli ayın sevişmesi!...
Ama ben size yaklaştım: derken geldi gündüz bana...-şimdi de
size geliyor, sona erdi ayın sevişmesi!...
Bakın işte!... Tutulmuş ve solgun duruyor orda, -tan
kızıllığının önünde!...
O geliyor çünkü o, parıl parıl yanan, - onun yeryüzüne
sevgisi geliyor!... Suçsuzluktur, yaratıcı özlemdir her güneşi sevgi!...
Bakın işte, nasıl sabırsız geliyor denizin üzerinden!...
Sevgisinin susuzluğunu ve sıcak soluğunu duymuyor musunuz?...
Denizi emmek istiyor o, denizin derinliklerini kendi
yüksekliğine çekmek istiyor: denizin arzusu binlerce göğüsle kabarıyor işte...
Güneşin susuzluğuyla öpülmek, emilmek istiyor; hava olmak
istiyor, yükseklik ve ışık yolu ve ışığın kendisi olmak istiyor!...
Gerçek, güneş gibi ben de severim hayatı ve bütün derin
denizleri...
Algı da şudur bence: derin olan her şey ağacaktır, _benim
yüksekliğime!...
