Israrlı bir sabah çokluğu,
içimde.
Anımsayış mı,
unutuş mu,
keder mi,
kedere karışmış esriklik mi,
seviş mi mesela,
yoksa
öfke mi?
Ya da çok mu sahiden hissettirdiği kadar sormuyorum.
Epeydir olan bir az'lık bu çokluğa sarılmış sımsıkı. Bir tek onu biliyorum...
